Herinnert u het zich nog? De beelden van mensen die huis en haard ontvluchten? In 2022 waren de ogen van de wereld gericht op de oorlog in Oekraïne. Groot leed, dichterbij dan we de afgelopen jaren hadden ervaren. Tegelijkertijd stroomde mijn mailbox vol met nieuws uit andere landen, verder weg.

Nieuws dat de media niet zo groots haalde, maar waar ook veel tranen vloeiden. Tranen in het noorden van Ethiopië waar een oorlog duizenden slachtoffers eiste. Tranen in de Sahel waar het terrorisme oplaait. Tranen in Haïti, een land waar over straat lopen je het leven kan kosten. Dwars door al de tranen heen stonden onze partners aan de frontlinie. Dichtbij families die van huis en haard verdreven werden. Dichtbij de boerin die al jarenlang kampt met droogte op het land. Dichtbij de jongen die na zijn opleiding hard op zoek gaat naar een baan op een arbeidsmarkt waar weinig banen zijn. Ze kregen hoop door onze partners die letterlijk naast hen stonden.

Én… ze kregen hoop door duizenden betrokkenen wereldwijd die hun hart en tijd aan hen gaven. Afgelopen jaar zag ik vele vrijwilligers in hun eigen dorp, die mij trots hun winkel toonden. De ondernemer die andere ondernemers wist te mobiliseren. De basisschoolleerling die op ons kantoor zijn spaarpot leegde. Het ministerie van Buitenlandse Zaken dat meedacht hoe we mensen in fragiele gebieden kunnen blijven bereiken.

De ontwikkelingen in de wereld gaan door. De oorlog in Oekraïne is nog niet gestopt. De klimaatverandering zet door, het terrorisme in Afrika laait verder op. Maar dwars door alles heen weten we het verschil te maken. Dwars door alle tranen heen krijgen kinderen toegang tot onderwijs, dromen jongeren weer van een toekomst en weten boeren met slimme technieken de oogst te vergroten.

De wereldbranden stoppen niet. Maar boven deze nieuwsfeiten uit putten we hoop uit het feit dat we een God hebben die dichtbij ons is. In die hoop zijn we samen verbonden, dichtbij en ver weg. Dank u wel, voor uw betrokkenheid.

Rina Molenaar
Directeur-bestuurder